<< terug naar het In Memoriam overzicht

In Memoriam N.D.’s Pirouette 1997 – 2020

In 1997 kochten mijn ouders op de veiling bij Hippisch Centrum Alkmaar een nieuwe fokmerrie, vliegenschimmel Pironitsja (Aut x Wijsterhoeves Piroska v. Neptun). Naast dat zij drachtig was van Arben, had zij ook een zwartgeboren merrieveulen aan de voet van vader Bezmen. Het veulen droeg de naam Markaiza, maar was nog niet geregistreerd, de naam kon dus nog gewijzigd worden. Zoals bij ons de traditie is, werd zij daarom vernoemd naar haar moeder. Daarnaast kreeg zij ook als enig niet door ons gefokte paard de stalnaam mee: N.D.’s Pirouette.

In eerste instantie zou Pirouette een rijpaard voor mijn moeder worden, maar ze bleek met 1.46m “klein” te blijven. Ik was inmiddels zelf wel uit mijn shetlander Sjakie gegroeid en toe aan een grotere pony. Mijn vader zei altijd “Als je een nieuwe pony wilt, moet je Sjakie verkopen” en dat wilde ik toch eigenlijk ook niet. Vandaar het plan dat ik Pirouette zou gaan rijden, dan had ik toch “een nieuwe pony” en hoefde Sjakie niet weg, win-win! Allebei groen als gras, Pirouette net zadelmak en ik als 12-jarig meisje vooral manegelessen en mijn Shet gewend, begonnen we samen op de plaatselijke ponyclub, Concordia Florebit. Iedereen op deze club reed naast dressuur en springen ook in een viertal. Pirouette en ik kwamen als reserve in het sterviertal van de club, waarbij er vanuit gegaan werd dat ik toch niet hoefde te starten. Totdat vlak voor het wedstrijdseizoen één van de vier uit het viertal ongelukkig viel en haar arm op twee plaatsen brak, ze zou er het hele seizoen uit liggen. Met tegenzin van de commandant werden Pirouette en ik dus opgesteld, zo’n Arabier, nog een schimmel ook, wat moeten we daar nou mee. Wat hij daar mee moest werd al snel duidelijk: prijzen binnenharken! We wonnen dat seizoen iedere wedstrijd en gingen als eerste afgevaardigden naar het Brabants Kampioenschap, hier behaalden we een 4e plaats.

Ook individueel mochten we veel lintjes ophalen. Hoewel Pirouette, zeker naar moderne maatstaven, niet echt een Arabische uitstraling had, veranderde dat compleet zodra ze een hoofdstel om had. Met haar grote zwarte kijkers op die zilverwitte vacht was ze een echte eyecatcher. Onder begeleiding van mijn instructrice José Prantl vlogen we de klasses door, vrijwel allemaal uitgereden tot het maximale aantal winstpunten. Daarnaast hebben we ons ook nog gewaagd aan het springen en zelfs wat onderlinge crossjes gereden. Pirouette vond het allemaal leuk en ik nog meer. Ik heb ontzettend veel van en met haar geleerd, we zijn echt samen opgegroeid en zij heeft mij grotendeels gevormd tot de ruiter die ik nu ben. Zij ging voor mij door het vuur en ik voor haar.

Toen ik 18 werd zijn we tussen de paarden gaan starten in het M2. Dit bleek wel duidelijk andere koek dan tussen de pony’s. Ineens was het niet meer “wat een mooie pony!”, maar “wat een kleine pony!”. Tot ze zagen dat die kleine pony een uitgestrekte draf had waar de gemiddelde benenzwaaier nog wat van kon leren! Rond deze tijd waren we ook een veelgeziene deelnemer in verschillende zadelrubrieken, zowel gewoon als Oosters gekostumeerd. Ik weet nog goed dat mevrouw Modderman na afloop van onze eerste zadelrubriek zei: “Wees zuinig op deze merrie, dat is een hele bijzondere”. Na die eerste keer volgde ook vrijwel alleen maar overwinningen. In 2009 wonnen we zelfs op alle drie de regionale C-shows. Ook internationaal mochten we met grote regelmaat de titel Gold Medal Champion ophalen. Helaas hebben we in 2011 de wedstrijden moeten staken, vanwege mijn studie in Drenthe had ik niet genoeg tijd meer om te trainen.

Na mijn studie wilde ik dit weer oppakken, maar helaas heeft Pirouette in de tussentijd een blessure opgelopen. Door een scheur in haar knieschijf werd verzamelen pijnlijk, al hebben we haar gelukkig wel pijnvrij kunnen krijgen voor bosritjes, wat lager dressuurwerk en hobbelritjes. Vrijwel ieder kindje uit onze vriendengroep heeft heerlijk rondjes gehobbeld op Pirouette. Ze was zo lief en zo voorzichtig met kleine kinderen, goudeerlijk en heel vergevingsgezind. Dankzij haar zit mijn neefje Justin inmiddels al weer enkele jaren op paardrijden, nadat hij verliefd werd op Pirouette. In 2016 hebben we samen meegedaan aan de leading rein op de ledendag van het AVS en deze ook gewonnen, Justin was toen pas 4 jaar. Pirouette genoot van dit soort uitjes, ook na haar blessure is ze nog enkele jaren meegegaan naar Horse Event waar ze voor groot publiek in haar Oosterse kostuum met verschillende jonge ruitertjes liet zien hoe ontzettend wild die Arabieren wel niet zijn. Ook hier heeft ze vele harten veroverd in de knuffelbox en vele mensen hun vooroordelen over ons mooie ras laten terugnemen. 

In de jaren dat Pirouette niet (veel) meer werd gereden, hebben we vier veulens van haar gefokt. Eén merrie, N.D.’s Silhouette (v. Dosator) en daarna alleen nog hengsten: N.D.’s Azkaban (v. Alkhimmik) en twee NRPS-veulens Ifari P. (v. Ismar) en Picardi P. (v. Picasso). Azkaban en Picardi zijn beide nog in mijn bezit en hebben beide veel kenmerken van hun moeder.

Afgelopen zomer werd Pirouette ineens benauwd, volgens de dierenarts een allergische reactie op iets. Met medicijnen knapte Pirouette iets op, maar helaas niet noemenswaardig. Nog voor we uit konden uitzoeken waar ze nu precies op reageerde, ging haar situatie heel snel achteruit. In anderhalve week tijd gingen we van een gezond paard in goede conditie naar een zwaar astmatisch en ongelukkig paard. Na een heftige aanval in de wei waarbij ze voor iedere ademteug heeft moeten vechten, heb ik haar op 23-jarige leeftijd veel te vroeg moeten laten gaan. Het doet ontzettend veel pijn om mijn meisje, mijn sprookjespaard te moeten missen. We hebben samen zoveel meegemaakt, mooie dingen, vervelende dingen, mijlpalen op het gebied van sport maar ook gewoon urenlang door het bos zwerven, poetsen, knuffelen. Er lagen nog zo veel meer mooie momenten in het verschiet, hoe oneerlijk is het dat Pirouette als grote kindervriend tijdens de zwangerschap van mijn eerste kindje wegvalt. Desondanks was dit de enige juiste keuze, deze topper heeft haar plaatsje in de hemel meer dan verdiend.